۱۳۸۹ اردیبهشت ۲۰, دوشنبه

کیانای عزیزم منو ببخش

منو ببخش به خاطر وقتی که عصبانی میشم وبه توبیگناه ترین موجود عالم پرخاش می کنم. وقتی که افسرده میشم و حوصله شیطنتهای شیرینت رو ندارم. وقتی که خسته ام و توان همرامی با بازیهای کودکانه ات رو ندارم.
وچقدر منو شرمنده می کنی وقتی که با لبخند و با اون دستهای کوچیکت اشکهای حاصل از عصبانیت، افسردگی و خستگی رو از روی صورتم پاک میکنی.

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر